ارباب صدای قدمت می آید........هنگامه اوج ماتمت می آید
ما در تب داغ و غم تو می سوزیم........چند روز دگر محرمت می آید.

به خیمه روی برگشتن ندارم
حرم را طاقت دیدن ندارم
دگر تا من پس از این زنده هستم
ز روی کودکان شرمنده هستم
نه راه پس نه راه پیش دارم
خجالت از امام خویش دارم
حرم از من تمنا آب میکرد
دل عباس را بی تاب میکرد
صدای آب آب آید به گوشم
دریغ افتاده مشک از روی دوشم

بر گو که چه آمد به سر و دست تو عباس
کی بسته زخون نرگس سر مست تو عباس
ای پشت و پناهم که شکستی کمرم را
بیش از همه آتش زده داغت جگرم را
ای راحت جان راحتم از غم کن و برخیز
آسوده ام از اینهمه ماتم کن و برخیز
برخیز که بی صبر و شکیبم کمکم کن
برخیز که تنها و غریبم کمکم کن

سقائی و سیراب شد از خون تو شمشیر
پوشانده ز چشمم بدنت را سپه تیر
از بس که سراپا همه خونین بدنی تو
باور نکنم هیچ که عباس منی تو
لب تشنه ، لب آب بنازم ادبت را
گریان و خجالت زده بوسم دو لبت را

تا تو بودی من پناهی داشتم
با وجود تو سپاهی داشتم
تا تو بودی خىمه ها پاینده بود
اصغر ششماهه من زنده بود
تا تو بودی دست زینب باز بود
بودنت در خیمه ها اعجاز بود
تا که مشکت پاره و بی آب شد
دشمن پر کینه ات شاداب شد

ای همه پشت و پناه و یاورم
ای علمدار سپاه و لشکرم
بود امیدم تا مرا یاری کنی
سال ها بهرم علمداری کنی
ای دریغا شد امیدم نا امید
بی برادر گشتم و پشتم خمید

ای دشمنان بی حیا در جهل خود بمیرید
دست مرا جدا کنید آب از کفم نگیرید
ره را به آب نبندید گل تاب غش ندارد
ششماهه حسینم تاب عطش ندارد
دار و ندار من را دشمن به خون کشیده
زهرا کنارم آمد با قامت خمیده

در مدرسه ی کربلا ، کودکان به چشم خود دیدند که بابا دو بخــــش است:
بخشی در صحـــــرا ، بخشـــی بر بالایٍ نیــــزه ...
اما اینکـــه عمــــو چند بخش است را فقـط بــابـــا می دانــد ...
السلام علیک یا ابوالفضل العباس

ای که بر دلها امیری یاحسین
آگه از ما فی الضمیری یاحسین
اسم تو شیرین ترین ذکر دل است
تو کریمی تو مجیری یا حسین
هر کجا در غفلت و وقت گنه
وای اگر دستم نگیری یاحسین

هست بهشت دلم، جلوه روی حسین
اصل وجودم بود،تربت کوی حسین
کاش همه فکر ما، زمزمه و ذکر ما
ختم شود دائمأ،به گفتگوی حسین

برای دیدن تو بی قرارم
حسینا هر چه دارم از تو دارم
بر آن خاکی که افتادی به صورت
دلم خواهد به سجده سر گذارم
چه گردد پای من گردد پر از زخم
بسویت پا برهنه ره سپارم

نفس بده که نفس پای این علم بزنم
نفس بده که فقط از حسین دم بزنم
سرم هوای تو دارد دلم هوای حرم
چه می شود که سری گوشه حرم بزنم
بی بی جان اومدم برا حسین گریه کنم
بی بی جان اومدم برا حسینت بسوزم

ديباچه ي عشق و عاشقي باز شود
دلها همه آماده ي پرواز شود
با بوي محرم الحرام تو حسين
ايام عزا و غصه آغاز شود

من و دل کندن از دلبر محاله
دلم با دلبرم در شور و حاله
با این آقا به این خوبی ندونم
کی گفته کربلا رفتن خیاله
دمادم این دعا ورد زبان
ببینم کربلا را تا جوانم
درون سینه آسایش ندارم
نیستان را به آتش می کشانم
ببین آشفته گشته وضع و حالم
دگربشکسته بالم…
زبس که فکر دیدار تو هستم
حریم تو شده فکر و خیالم
دل من بی قراره کربلات
همه میگن بهشت ایوون طلات
دیگه اینجوری عادت کردم آقا
دیگه کرب و بلام تو روضه هاته
کرامت می کنی با یک اشاره
رخ تو آسمون چشمات ستاره
واسه لطف نگاه مهربونت
غریب و آشنا فرقی نداره

بخواب ای نوگل پژمان و پرپر
بخواب ای غنچه افسرده اصغر
بخواب آسوده ، اندر دامن خاک
ندیده دامن پر مهر مادر
بخواب و خواب راحت کن شب و روز
که خاموش است صحرا بار دیگر
خدایا بشکند آن دست گل چین
که کرد این غنچه نشکفته پرپر