وی sh
بحري غم شپولي نيه
شوي جدايي بياني نيه
خوش ويستي توش کوتايي نيه...
ترجمه:دریای غم موجی ندارد/شب جدایی فردایی ندارد/دوست داشتن تو پایانی ندارد

مه گری بو که سی که ناگریی بوت
بگری بو که سی وه فای هه بی بوت
معنی:
گریه نکن برای کسی که برات گریه نمیکنه!
گریه رو برای کسی بکن که برات وفا داره

تقدیم به یتیمان زلزله کاکی:
من وئه ستیره کان نووستو هه موو چاویان له خه و دایه،
منال ئه گری وله شیوه ندا ئه لین کوابابه بؤ نایه.
ترجمه.من وستارگان همه خوابیده ایم وچشمانمان درخواب،اما کودکی میگریدوباشیون میگوید؛چرابابا نمی آید.

قه زات له گیانم پلاومال قه یخا،
که ره ی به رمشکه بریش ناودوخوا،
قه زات له گیانم هیلکه ی خؤمانی
زه ردینه ی دلمی جاپیی نازانی.
ترجمه:فدات بشم پلو خونه کدخدا،کره تازه،برنج آشی،فدات بشم تخم مرغ محلی،وجودمنی امابهش آگاه نیستی.

نه مردم من ئه گه رئه مجاره بی تؤ
نه چم شه رته هه تا ئه وخواره بی تؤ
بیناییم کویره هه لنایه به رووی که س
مؤژه م یه ک یه ک ئه لیی بزماره بی تؤ
ترجمه:اگراینباربی تو نمردم قول میدم هیچ جا بدون تو.چشمانم کورمیشود کس رانبیند،مژگانم چون میخ میشود بدون تو.

نیازم وابوو،بتکه م به چه پکه نیرگزی،
بؤ سه رمیزم.
له سه رمای زستانا گه رمت کاته وه ئامیزم.
ترجمه:نیازم بود،دسته نرگسی باشی برسرمیزم.درسرمای زمستان گرمت کند آغوشم.

ده سته کانم وه ک قه ره چی
له ولاتی قژی چه ند کچدا،
خیلیان هه لدا،
هه تاولاتی قژی تؤ،پیری کردن و
هیزی کؤچ کردنیان نه ما.
ترجمه:دستانم مثل کولی درزلفان چند دختر چادر زدند،تاآنگاه که گیسوان تو پیرش کردندو دیگرتوان کوچش نماند.

چاوه کانت دوئه ستیره ن،
هه مو شه وی له تاریکی خه یالمدا
بریکه یان دی.
دلی منیش،مندالیکی بیانو گیر،
به لام چ بکه م،بالام کؤرته وهه رچی ئه که م،
ده ست ناگاته ئاسمانی چاوه کانت.
ترجمه:چشمانت دوستاراند،همه شب درتاریکی خیالم.چشمک میزنند،دل من هم،کودکی بهانه گیر.اماچه کنم،قدم کوتاه است وهرکاری میکنم،دستم نمیرسد به چشمانت

چاوه کانت دوئه ستیره ن،
هه مو شه وی زامه کانم ئه لاوینن،
لیوی مندالیک ئاواره ن،برسی،برسی،
له سه ر دوو سیوی کرمؤلی گؤناکانم دانیشتون
چاوه کانت مانگن،خؤرن،ئه وینیکی بی سنورن.
ترجمه:چشمانت دوستاره اند،همه شب زخمم رامینوازند،لبهای کودکی آواره اند،گرسنه،گرسنه،برسرسیب کرم زده گونه هایم نشسته اند.چشمانت ماه است،خورشیداست،عشقی بی مرزاست.

له کیوی بیستونی عیشق دا فه رهادی به دبه ختم،
وه لی شیرینه که م مه یلی دلی په رویزی کیسرا یه.
ترجمه:درکوه بیستون عشق فرهادبدبختم.ولی شیرین من مایل به دل خسروپرویز است.

ولاتی بال و
بؤفرین هیچ ئاسمانیک.
ده ریایک عه شق و
بؤ عاشقی هیچ ده رفه تیک.
ده مه وی عاشقت بم؛
ئه ی ئه وکه سه ی فرین ده تخوازی.
ترجمه:یک دنیا بال و،برای پرواز آسمانی نیست.یک دریاعشق و،برای عاشقی فرصتی نیست،میخواهم عاشقت شوم،ای که پروازتورامیخواند.

هیچ مان ناوی؛
من ولاشه که م وگلکؤ
به لام ئاواتم دار به لالوکیکه،
که له سایا سه ربنمه وه.
ترجمه:هیچ نمیخواهیم،من وجنازه ام وتربتم.اما آرزویم درخت الوبالوی است که درسایه اش بمیرم.

تؤ هه ر ده لیی باست ناکه م،
باست ناکه م.
که چی شه وان،
تاکوو به یان
ده ست له به رووی
خه ونه کانم هه لناگری.
ترجمه:میگویی حرفی ازتو نمیزنم،کاری به تو ندارم،اما شبها،تاصبح،دست ازگریبان،خوابهایم برنمیداری.

به م نیوه شه وه،
له کویوه دیی؟
خه وه که م ده زرینی وخه ونه کانم ده تارینی...؟
له کویوه دیی
خؤمن ده رگه ی ئه م دله م داخستبوو...
ترجمه:دراین نیمه شب،ازکجامیایی؟خوابم روآشفته میکنی وخوابهایم رافراری میدهی...؟ ازکجامیایی،آخرمن دروازه دلم را انداخته بودم...

به داره ته رمی کووچه ته نگه کانی شاره که ت
رانه هاتوه له شم،
بناری پربه هاری دی
ره نگی سووروشین ئه دا له شیعروعاتیفه ی گه شم،
ئه لیم بروم له شاره که ت گولم.
ترجمه:به تابوت کوچه های تنگ شهرت،عادت نکرده تنم،دامنه کوههای بهاری روستا،رنگ سرخ و آبی میزندبه شعروعاطفه شادم،میگم از شهرت برم گل من!