چاوه کانت دو کوتر بون
هرچه ندم کرد
مالی نه بون
دایان
له شه قه ی بال
له مه به ستم حالی نه بون

چشم های تم دو کبوتر بودند که هر کاری برای اهلی کردنشان کردم اما.. نشد
زدند به اوج پرواز و از راز دل من باخبر نشدند

چوی که ریدم سیت چوس بید نهردی
چای که ریختم برات چش بود نخردی

چاوت جوانه
گوپت پانه
ماچت ناکه م رمضانه
هه لی اگرم بو جه ژنانه ...

چشمت خوشکله
لوپت تپله
بوست نمیکنم چون رمضونه
میزارمش واسه عیدونه ...

ئه و کاتانه ی بیرت ده که م پرپر ئه بم له گریانه به لام به جگه له ته نیایی نایه لم که س په ی بزانه اه ئه مشه و تکام له چاوم کرد ئیتر هه نده بوت نه روانه دلیشم رازی کردووا شه وان نه گریوو نه له کوانه

هنگامی که به یادت میافتم پر میشم از گریه ای که بجز تنهایی نمیزارم کسی بفهم اه امشب به چشمانم التماس کردم که دیگه اصلا نگاهت نکنند دلم را هم راضی کرده ام شبها نگریدو نگوید کجاست........

هه ر باخی گولی وهک توی تیا بیت هه رگیز ئه وباخه خه زانی نابیت

اگر هر باغی گلی مثل تو داشته باشه هرگز دچار خزان نمی شود

شةوقي أوويي تؤية رووناکي دپي سةوداسةرم بؤ تريفةي ماهي أووت ضةن بص‌سةروسامانة شةو

شوق ديدار روي تو روشني‌بخش دل سودايي من‌است بي‌ فروغ ماه رويت، جلوه و جلايي ندارد شب

خةرمةني ذينم بة بادا ضوو بة دةس هيجراني تؤ من دةسووتصم و شةميش بؤ حاپي من طريانة شةو

خرمن هستي‌ام را هجران تو به دست باد سپرد من مي‌سوزم و شمع نيز بر حالم مي‌گريد شب

ضؤن نةطرييم من بة کوپ، شصواوة لصم أؤذ و شةوم بؤ تةوافي أؤذي رووت شصواوة و سةرطةردانة شةو

چگونه نگريم مني که روز و شبم را بازنمي‌شناسم بهر طواف خورشيد روي توست که شب سرگردان است

وه‌‌كوو شێعر وه‌‌ره‌‌ بۆ لام
مثل شعر بسویم بیا
له‌‌ هه‌‌ر كاتێكا پێت ده‌‌كرێ
هروقت که تونستی
‌‌ هه‌‌ر شوێنێ خۆت ئه‌‌یزانی!
میعاد گاه را که خودت میدانی
شێعر ناپرسێ من چۆنم
ای شعر حالم را نمی پرسی؟

بـص تؤ هـةناوم باخي بـص‌ئاوة طوپـي ئـاواتم سيس و ذاکـاوة ضاوم لـة أصذنةي بةزةيي تؤية بةسيةتي خةزان وادةي ضرؤية

بي يادت دلم باغ تشنه‌اي خواهد‌شد بي يادت گل اميدم خواهد پژمرد چشم اميدم به باران رحمت توست پس پاييز مرا بهار پرشكوفه‌ گردان

ياران تةطبيرص ، زامـم کـاري‌ية دةردي ئةمجـارةم ئةوينداري‌ية کؤترة باريکة نصضيري بـاز بص هةرطيزناتوانص بفأص،دةرباز بص

ياران چاره‌اي! زخم من كاريست چراكه درد م اين‌بار،درد عشق است كبوتري‌كه به چنگ شاهين افتاده‌است نه مجال پروازش هست نه راه گريزي!

باخي بةهةشتم ، روخساري تؤية ضاوم تامــةزرؤي ديداري تؤية يـادي ثيرؤزت هـةر لـة دپـماية تا أؤذي دوايـي کـؤتايي ناية

باغ بهشت من ، رخسار توست ديدگانم مشتاق ديدار توست ياد متبرك تو مونس دل من است وتا روز بازپسين همراه اوست

گیانا که م زو وه ره نازدارم زو وه ره به س جاری بت بینم گیانم بو خوت به ره

جانان من زود بیا نازنینم زود بیا تا برای یک بار هم که شده ببینمت ، جانم را بگیر و برای خود ببر

هه رچه ند که نات بینم
به ڵام ده نگی خه نده ت
ئه بزوێنێ
دڵی سڕم

هیچ می دانی
هر چند که ناپیدایی
اما دل شکسته ام می گوید
می آید صدایی.