به آمارمشکوکم
جمعیت دنیای من
دونفراست...

زمین
خمیازه ای بکش به زیر پای من...
فقط همین...

معلم گفت:فعل را صرف کن
گفتم:رفتم.رفتی.رفت.سکوتی کلاس را فرا گرفت
بغض گلویم را فشرد
بغضم راشکستم و گفتم:دلم را شکست و رفت.غرورم را لح کردو رفت.عشقم را بی رحمانه رهاکرد و رفت.او برای همیشه رفت
رفت و رفت و...

باز یا بسته جه فرقی میکند...
پنجره
زخم همیشگی دیوار است...

آرزو دارم بهاران مال تو،شاخه هاي ياس خندان مال تو،آن خداوندي كه دنيا را آفريد،تا ابد همراه و پشتيبان تو

مرابسپاردريادت به وقت ريزش باران, نگاهت گربه آن بالاست ودرحال دعا هستي,خداآنجاست,دعايم كن, دعايم كن,كه من محتاج محتاجم.

هزار گل تقدیم به آیینه ی شکسته ای که هزار بار لبخند شما را تکرار می کند

من آن ابرم که بارانش تو هستی / همان یوسف که کنعانش تو هستی
مسافر میشوم تا آخر عمر / در آن راهی که پایانش تو هستی

برات يه گل فرستادم برگشت پيشم.بهش گفتم چرابرگشتي؟گفت:آخه اوني كه ديدم اينقدرگل بودكه خجالت كشيدم بگم منم گلم.

در نگاه كسي كه پرواز را نميفهمد هر چقدر اوج بگيري كوچكتر خواهي شد

عشق:
يعني هزار دليل براي رفتن داري
اما بدنبال يه بهونه اي تا بموني


صحبت تو كه ميشود،هركاري ميتوانم ميكنم تا باران چشمانم سرازير نشوند. . .
ولي افسوس. . .

نوشتم حرف دل تا تو بخوانی / که چون دورم ز تو دردم بدانی
به غیر از تو کسی را من ندارم / تو را تا بی نهایت دوست دارم

در محفل خود راه مده همچو منی را / افسرده دل افسرده کند انجمنی را
ما افسرده دلان ساکن کوی غم و دردیم / در عشق شکست خورده ولی توبه نکردیم

به که گویم که تو منزلگه چشمان منی / به که گویم که تو گرمای دستان منی
گرچه پاییز نشد همدم و همسایه من / به که گویم که تو باران زمستان منی