خودنویس محبتم را از سیاهی شب پر میکنم و بر سپیدی صبح مینویسم بیادتم..

تو همان شقایق معروف شعر سهرابی..
تا تو هستی زندگی باید کرد.

میترسم......................
میترسم از صدایی که ....
میترسم از نگاهی که.....
میترسم از بی گناهی....
میترسم شاید اشتباهی 

ببین با من چه کرده ای؟
حالا که گرفتار تو ام(!)
نمیدانم کدامین راه مرا بسوی تو میکشاند...
در این جاده بی کسی که هرکسی مرا منع میکنداز سفر
من خدایی دارم که
قدم به قدم با من گام بر میدارد

پلکهای مرطوب مرا باور کن
این باران نیست که میبارد
صدای خسته ی من است که از چشمانم بیرون می ریزند

تـــو برمی گردی و زندگی را از جایی که پاره شده دوباره به هم می دوزیم
در صندوقِ خاطره ها هنوز نخ برای بخیه زدن هستـــــــــ

توراحت بخواب...
من مشق گریه هایم هنوزمانده

تو زندگی بعضی چیزا بزرگ و بعضی چیزا کوچیک بعضی چیزا ساده بعضی چیزا مهم هستن:بزرگ مثل عشق کوچیک مث غم ساده مثل من مهم مثل تو

نه کسی منتظر است… نه کسی چشم به راه… نه خیال گذر از کوچه ما دارد ماه… بین عاشق شدن و مرگ مگر فرقی است؟ وقتی از عشق سهمی نبری غیر از آه…

عشق...
وحشی ترازآن است که پنهان بماند...

دنیا رو خیلی کوچیک می بینم که بخوام بگم یه دنیا دوست دارم !

اینجانشسته ام
شعرمیبافم,
باغچه ازگل میگوید ومن ازخارنگاه تو...

ساده نیست گذشتن ازکسی که گذشته ات راساخته است...

توکه نگاه میکنی من ذوب میشوم درخیال آغوشت...

حماقت محض است وقتى به يادكسى باشى كه دلش با تو نباشد