شايد قانون دنيا همين باشد... تو صاحب آرزويى هستى كه شيرينى تعبيرش از آن ديگريست!

به كوتاهي لحظات باهم بودن منگر
به وسعت لحظه هايي نگاه كن كه بيادت هستم!

مترسك گفت اي گندم تو گواه باش كه مرا براي ترساندن آفریدند اما من عاشق پرنده اى بودم كه از ترس من از گرسنگى مرد

سلام اى دوست گاه بيگاه در دفترچه خاطرات دلت ياد دلى كن كه گاه بيگاه بياد توست

همه نازن تو ناناز
همه سيرن تو پياز
همه شورن تو شكر
همه قلوه تو جيگر

به درد هم اگرخورديم قشنگ است
به شانه بارهم برديم قشنگ است
در این دنیا كه پايانش به مرگ است
بياد هم اگر مانديم قشنگ است

بيا بامن دلم تنهاترين است / نگاهت در دلم شور آفرين است
مرا در شعله ى عشق بسوزان / كه رسم دوستداريها همين است...

مهربانیت آنقدر زیباست که هرسنجاقکی بدون ترس درکف دستانت ، آب خواهد خورد!

يك گنج ، يك دوست هميشگى نيست اما يك دوست ، يك گنج هميشگیست.

آرزو میکنم هیچ راه نجاتی نداشته باشی وقتی غرق خوشبختی هستی

در قفس افتاده ام فكر رهايى نيستم دل به عشقت داده ام اهل جدايى نيستم

کاش لحظه های با دوست بودن مثل خط سفید جاده بود تکه تکه میشد اما قطع نمیشد

هر رهگذرى محرم اسرار نگردد،صحراى نمك زار،چمنزار نگردد هرجا كه رسيدى مكش طرح رفافت هركس يار وفادار نگردد

نگاهم یاد یاران کرده امشب، مرا سر در گریبان کرده امشب ، غم و فریاد من از این و آن نیست ، دلم یاد رفیقان کرده امشب

اگر کليد دري را نداري قفلش نکن ، اگر کسي را دوست نداري خوارش نکن، اگر دست کسي را گرفتي رهايش نکن