زيباترين منحنى دنيا لبخند يه دوسته كه بيصدابهت ميگه به يادته ...

هرآنکه یار خواهد یار بسیار
ولیکن فرق دارد یار با یار
دل من سایه لطف تو میخواست
وگرنه سایه دیوار بسیار....

از پنجره روزگار كه به درخت عمر مينگرم ـ خوش تر از ياد عزيزان ثمری نيست.

شبها چراغ دلت رو روشن بذار ، تا فرشته ها راه پاكى رو گم نكن!
شبهاى بى فرشته سنگين ميگذرد....
مثل روزهاى بى تو...!!

يك دعا ميكنم، بگو آمين.
انشاءالله تو زندگيت فقط يه جا توى دو راهى بمونى....
اونهم:
بين الحرمين

دوست دارم تو سیب باشی و من چاقو پوستتو بکنم می دونی چرا؟؟؟
چون چاقو بخواد پوست سیب رو بکنه باید همش دورش بگرده

چه امید بندم در این زندگانی
که در نا امیدی سر آمد جوانی
سرآمد جوانی و ما را نیامد
پیام وفایی از این زندگانی

زندگی را نفسی ارزش غم خورن نیست ، و دلم بس تنگ است ، بی خیالی
سپر هر درد است ، باز هم می خندم ، آنقدر می خندم که غم از روی رود

يادمان باشد اگر دور شديم ، از صداي نفس خاطره هاست كه چنين دلگرميم...

شبیه برگ پاییزم همیشه قسمت بادم زتو دورم ولی هرگز نخواهی رفت ازیادم

ميشه پروانه بود و روي هر گلي نشست اما بهتره مهربان بود و توي هردلي نشست

هر کس بد ما به خلق گوید ، ما چهره ز غمک نمی خراشم ، ما خوبیه او به خلق گوییم ، تا هر دو دروغ گفته باشیم

این پیام فقط برای زدن حاضری در دفتر رفاقت بود تا بدونی بیادتم

دوستان با وفا سایه گستر لحظه های تلخ و شیرین روزگارند ، سایه ات برقرار

كسي هرگز نميداند چه سازي ميزند فردا...
چه ميداني تو از امروز
چه ميدانم من از فردا...
همين يك لحظه را درياب كه فردا قصه اش فرداست. ‏