بــــانو حـــــوا ; .... تو مگر سیب را پوست کندی خوردی ؟؟؟ که دنیا اینگونه پوست ما را میکند

چه شد ای پنجره شوق چرا بسته شدی؟؟؟مگر از همنفسی با دل ما خسته شدی؟؟؟

اگرپايان داستان،رسيدن به تونباشد،بگذارقصه گو هرطورکه ميخواهدقصه راتمام کند.....

از عشق های این روزا…
داستانی به بلندای شنگول و منگول هم نمیتوان نوشت…
چه برسد به شیرین و فرهاد!!!

تورا چه به فرهاد؟
یک فرهاد بود و یک بیستون عاشقی!
تو همین یک وجب دیوار را بردار…
من باورت می کنم

از آهسته رفتن نترس، از بی حركت ایستادن بترس. *** تاریك ترین ساعت شب درست ساعات قبل از طلوع خورشید است پس همیشه امید داشته باش. ‎

هنوز این دیوار سنگی سایه بون واسه من،سقف کوتاه اتاقم آسمون واسه من،هنوز این پرده همون رنگ همون رنگ کبود باهمون نقشی که داشت باهمون نقش کبود،اما ما اونی که بودیم دیگه نیستیم واسه هم،تو خودت این ومیدونی چی بگم ازچی بگم؟!

عاقبت گر عمری باشد ماندگار
میگذارم این سخن به یادگار
مینویسم روی کوه بیستون
زنده باد یاران خوب روزگار

در هر ملت چراغی است که به عموم افراد نور می دهد و آن معلم است
از دست دادن امیدی پوچ و آرزویی محال خود موفقیت و پیشرفت بزرگی است

آنکه می‌خواهد روزی پریدن آموزد، نخست می‌باید ایستادن،
راه رفتن، دویدن و بالارفتن آموزد، پرواز را با پرواز آغاز نمی‌کنند!

هرچه زدم بی تو دلم وا نشد
جز تو کسی باب دل ما نشد
هرچه گنجشک شدم و به آسمون‌ها رفتم
هم نفسی مثل تو پیدا نشد

من از لمس یک برگ به حقیقت جنگل پی بردم و
از یک حس دوست داشتن به عظمت خدا رسیدم

تحمل تنهایی از گدایی دوست داشتن آسانتر است
تحمل اندوه از گدایی همه ی شادی ها آسانتر است.

حقیقت انسان به آنچه اظهار می کند نیست..بلکه حقیقت او نهفته در آن چیزی است که از اظهار آن عاجز است، بنابراین اگر خواستی او را بشناسی نه به گفته هایش ، بلکه به ناگفته هایش گوش کن

همیشه برای کسی بخند که می دونی به خاطر تو شاد می شه… واسه کسی گریه کن که می دونی وقتی غصه داری و اشک می ریزی برات اشک می ریزه… برای کسی غمگین باش که در غمت شریکه…