زندگی را از طبیعت بیاموزیم :
چون بید متواضع باشیم ، چون سرو راست قامت‌‌ ، مثل صنوبر صبور، مثل بلوط مقاوم، مثل رود روان، مثل خورشید با سخاوت و مثل ابر با کرامت باشیم

کفتار گاهی از شدت گرسنگی
چربی مغزش را می سوزاند و می سوزاند
تا اینکه بچه اش را به شکل شکار میبیند
و آن را می خورد و پس از باز یابی انرژی حدر رفته
بی آنکه بداند چه روی داده ۴۰ روز بر سر
استخوان های او بی آنکه چیزی بخورد یا بنوشد به سوگ مینشیند تا میمیرد ! بعضی از ادمها اینگونه زندگی میکنند

م3ل AسموNكه تنهاOميدShچندتاستاRست،DيدNتوAvسه من Oمر2باRست.

من خدايي دارم كه در ان نزديكي است نه در ان بالاها مهربان و خوب و قشنگ و گاهگاهي سخن ميگويد با دل كوچك من ساده تر از سخن ساده من و او مرا ميفهمد و او مرا ميخواند و هيچ كس نميتواند او را فريب دهد

غنچه خوشبختی در جای تاریک و بی صدا و گودی پنهان است که بسیار نزدیک به ماست ولی ما کمتر از آنجا می گذریم و آن دل خود ماست

خوشبخت کسی است که راه قدر دانی از خدمت دیگران را بلد است و شادی دیگران را به قدر شادی خود حس می کند

اگر بر قله عمرم نشيني
يا كنار چشمه ی حسم كمي ارام تر دستي بشويي
بجاي اب بر روي لبانم
به رنگ خون دلي نالان ببيني كه با بغزي به حد بي نهايت
نشان از درد عمق جان،شنيدي از سر تقصيرو الحق استغاثه
كه من مرغ شبم اما پي يك سر پناه بي اراده
كرامت كرده ان را يك قفس،از جنس صدها درد و لابه
بماند در تمام عمر،خوشحالم از همين حبس الامانه!

آفتاب که میتابد، پرنده که میخواند و نسیم که می وزد،
با خودم میگویم حتمأ حال تو خوب است که جهان این همه زیباست

غم انگیزترازخانه های بدون پنجره،پنجره هایی است که روبه دیواربازمیشود

سنگ هایـی کـــه من از یادِ تو بر دل میــــزدم
خانه ای میشد
اگر خانه بنا میکردم . . .

ما اهل دلان، یک حلقه دوستی را به صد حلقه طلا نمیدهیم...

بیچاره سنگی که از دست کودکی به سوی پرنده پرتاب میشود مانده بین دل کودک و بال پرنده...کدام را بشکند

خوشبختي گمشده همه ماست مواظب باشيم اگرآن راپيداكرديم خودمان راگم نكنيم

ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﻭﺭﺑﻮﺩﻥ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻛﺮﺩﻥ ﻧﻴﺴﺖ ﮔﺎﻫﻰ ﻓﺮﺻﺘﻰﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﻯﺩﻟﺘﻨﮓ ﺷﺪﻥ!

قلب من جایگاه رفیقی است که شقایق ها حسرت آن را می خورند