ارزشمندتربن مکانهایی که در دنیا میتوان حضور داشت
در فکر کسی...
در دعای کسی...
و در قلب کسی

خواهم رفت ب مانند باد پاییزی که می وزد تا تمام برگ های نفس بریده را با خود ببرد . . . . . . . .

میدانیدآخرین زنگ دنیاکی میخورد؟!!!
خدامیداند،ولی....آن روزکه آخرین زنگ دنیامیخورد،دیگرنه میشود تقلب کرد ونه میشودسرکسی کلاه گذاشت.
آن روزتازه میفهمیم که دنیاباهمه بزرگیش ازیک جلسه ی امتحان مدرسه هم کوچکتربود.آنروزتازه میفهمیم که زندگی عجب سوال سختی بود!سوالی که بیش ازیک بارنمیتوان به آن پاسخ داد.
خداکندآن روزکه آخرین زنگ دنیامیخورد،روی تخته سیاه قیامت، اسم ماروجزء خوبها بنویسند.
خداکندحواسمان بوده باشدکه زنگهای تفریح آنقدردرحیاط نمانده باشیم که حیات راازیادبرده باشیم!
خداکنددفترزندگیمان رازیبا جلدکرده باشیم وسعی مابراین بوده باشد که نیکی ها وخوبی هارادرآن نقاشی کنیم وبدانیم که دفتردنیا چرک نویسی بیش نیست، چراکه ترسیم عشق حقیقی دردفتردیگراست....

سـلام!
حال هـمـه‌ ما خـوب اسـت
ملالی نيـسـت جــز گـم شدنِ گاه به گاهِ خيــالی دور،
که مــردم به آن شادمانیِ بی‌ سبـب میـگويـند
با اين همه عمری اگر بـاقی بود
طوری از کنارِ زندگی میگذرم
که نه زانویِ آهویِ بی‌جفت بلرزد و
نه اين دلِ ناماندگارِ بی‌درمان!
...
راستــی خبــرت بـدهم
خواب ديــده‌ام خانـه‌ ای خـريـده‌ام
بـی‌پـرده، بـی‌پـنجره، بـی‌در، بـی‌ديـوار ... هی بخنـــد!
...
نامــه‌ام بايـد کوتــاه باشد
ساده باشد
بـی حـرفـی از ابـهام و آينه،
از نو برايت می‌نويسم
حال همه‌ی ما خوب است
اما تو بــاور نــکــن

پشت آلودگی ها شهریست
که در آن پنجره ها رو به پل صدر باز است
بام ها جای دیش هایی است
که به فواره ی فرهنگ بشری می نگرند
دست هر گودزیلای شهر که تکه لب تابی است
مردم شهر به یک دعوا چنان می نگرند
که به یک کلیپ،به یک فیلم اکشن
خاک موسیقی های زیر زمینی می شنود
و صدای بوق پرایدهای ثرومندان می آید در باد
پشت آلودگی هاشهری است
که در آن وسعت خورشید به اندازه ی تلویزیون ثروتمندان است
شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند

بچه که بودیم "دل دردها" را به زبان گریه میگفتیم همه میفهمیدن...
اما الآن که بزرگ شدیم "درد دلها" را به هر زبانی میگوئیم،کسی نمیفهمه!!!

خدایا تو خود مهارت مراقبت از نعمتهایی که به ما بخشیده ای را در قلبمان بکار،زیرا ما در از دست دادن استادیم...
پدرم ایکاش میدانستی بی تو و به دور از دست های مهربانت زندگی چه ناشکیباست...
تقدیم به پدر عزیزم،روحش شاد و یادش گرامی

برای ســــتاره چیدن از این دشت...
نیازی به پرســـــــش نداری...
هنوزم یکــــــــی کنارت نشسته...
که با اون نیازی به هیچکس نـــــــــــداری...

خرین برگ سفرنامه ی باران
این است
که زمین چرکین است
شفیعی کدکنی

اسفند را ببین که چگونه زمستانی بودن خویش را بر بهار فریاد می کشد . . .
که فاصله اش با بهار نه یک قدم که 11 فرسخ است و دو خط موازی هیچگاه به هم نمی رسند.
اسفند را ببین که در اوج زیبایی به ننه سرمای پیر وفا کرده.
نه بهمن که دزدکی با حوریان اردیبهشت همخواب شد
و نه دی که تیر خرد و مرداد شد . . .
آری اسفند را ببین که بر حال و روز زار ما سخت می گرید تا بلکه چند روزی نه دلمان که دنیای سیاهمان سفید شود . . .

خيانت است اما.... انقدر كه با يادت بوده ام با خودت نبوده ام.

کاش میشد بچگی را زندا کرد......
کودکی شد،کودکانه گریه کرد.......
شعر قهرم تا قیامت را سرود......
آن قیامت که دمی بیش نبود.......
فاصله با کودکی هامان چه کرد؟.....
کاش میشد بچگانه خنده کرد......

چراغ قرمز بوی نان میداد برای گلفروشی که تنها آرزویش قرمز شدن چراغ بود.

خیلی سخته تو اوج تنها به یکی فکر کنی که خیلی وقته بهت اهمیت نداده

برای خیانت هزار راه هست، اما هیچکدام به اندازه تظاهر به دوست داشتن کثیف نیست...