زیر پتوی تار شب بغض گلومو میشکنم/که هیشکی باخبر نشه اونی که میشکنه منم/قصه من حکایت گریه تلخ بی صداس/کو کسی که منو فقط بخاطر خودم بخواد/باز یکی بود یکی نبود به زیر گنبد کبود/سهم من از ستاره هاحتی یه چشمکم نبود/چرا یه قلب ساده رو کسی ازم نمیخره/چرا همیشه بی کسی سهم دل ساده تره

یا تو ارزش دوست داشتنو نداری یا که قلبم مثل تو بی انصافه!

سالها کاغذ های زیادی را خط خطی کردم و فقط خط کشدم و کشیدم و کشیدم تا تمام دنیاییم را خط خطی کردم انقدر بیریخت شده است که نگو، دفتر مقشهای شبم.

کاش زندگی شعر بود تا برایش یک دنیا شعر می سرودم تا با آهنگش در خلوت بی کسی هایش هیچوقت تنها نماند کاش زندگی قصه بود تا برایش یک دریا قصه می گفتم تا همسفر با ماهیهای آزاد همیشه اقیانوس خوشبختی را پیدا کند

آدم ها عادت می کنند ! به هر چیزی ! حتی به خنجر هایی که از پشت می خورند !

عاشق بارونی ولی وقتی بارون میاد چتر رو سرت میگیری میگی عاشق برفی ولی از یه گوله برفی می ترسی میگی عاشق پرنده ای ولی اونو تو قفس می کنی انتظار داری نترسم وقتی میگی عاشقتم؟؟

خدايا كسي را كه قسمت كس ديگريست، سر راهمان قرار نده تا شبهاي دلتنگيش براي ما باشد و روزهاي خوشش براي ديگري

وقتي از دوريه تو زانو هايم را به آغوش كشيده بودم تو براي آغوش ديگري زانو زده بودي...

تلخ ترین خداحافظی عمرم ! خداحافظ ...
تنها خواسته ام این بود که نگاهم کند و او هم بگوید خداحافظ...
اما انگار دیگر ارزش یک خداحافظی را هم نداشتم...

در دل آتش نشستن کار آسانی نبود / راه را بر اشک بستن کار آسانی نبود / با غروری هم قد و بالای بام آسمان / بارها در خود شکستن کار آسانی نبود

دلم واسه اون روزایی تنگ شده که کسی‌ رو دوست نداشتم ، چه خوب بود اون بی‌ خیالی ها...

گاهی سرم را بالا می گیرم تا آسمان مرا فراموش نکند تا ابرها بدانندکه وقت باریدن است تا پرنده ها ببینند همزاد اسیرشان را ومی گریم تا زمین بداند که من \"از جنس ابرم نه خاک\"

یک نگاه کمی نامهربان یک واژه ی کمی دور از انتظار یک لحظه فاصله میشکند بغضت را !!!

دلم برای مشت های آهنین تنگ شده است دیگر با حرفی فرو می ریزم . . .

در ميان تقسيم لبخند هايت ؛ نثار من اخم هايي شد كه مدت هاست به آن ها دل بسته ام...