دلم سفر می خواهد …
نه برای رسیدن به جایی …
فقط برایِ رفتن …
 

آدم ها می آیند، زندگی می کنند، میمیرند و میروند …
اما فاجعه ی زندگی تو آن هنگام آغاز میشود که آدمی میرود اما نمیمیرد؛
میماند و نبودنش در بودن تو چنان ته نشین میشود
که تو میمیری درحالی که زنده ای …

خودت را تصور کن
بی او
شاید بفهمی چه کشیدم
بی تو

خسته ام از واژه های تکراری ، گوش کن این است غم پایانی ، در طبیعت عشق مانده ام با تنهایی

با توام اگر سزای نارفیقی اینه ، بی تو بودن را سزا نیست. . .

دل آتش گرفت سوخت و خاکسترش را هم باد برد، حالا سنگی در سینه نهاده ام جای دل تا دیگر محبت از یادم برود

دیر گاهیست که تنها شده ام قصه غربت غم ها شده ام. وسعت درد فقط سهم من است باز هم  قسمت غم هاشده ام. من که بی تاب شقایق بودم همدم سردی یخ هاشده ام. کاش چشمان مرا خاک کنید تا نبینم که چه تنها شده ام..

میدونی چقدر عذابه بی تو بودن و صبوری ، از کنارم بگذری اما بدونم یک دنیا دوری

ای دل خضورش دیگر ممکن نیست ، رفت و جایش برای همیشه خالیست

اینجا نشسته ام بی تو ،پیراهن مشکی عشق به تن ، میبینی عشقم به آن پاکی تبدیل شد به ظلمت و سیاهی، باکی نیست از این جدایی و تنهایی

از خودم شرمنده ام که در وجودم حک شدي ، من برات چي کم گذاشتم که پر از نفرت شدي ، به خدا اون همه دوستي و رفاقت کم نبود ، که به زودي از من و خاطره هام تو رد شدي

هيچ فکر نميکردم که وقتي گفتم برو!
بروي و مرا تنها بگذاري...
گفتي زمان همه چيز را حل مي کند!
اين همه آشوب به راه انداخته اي و رفتي اي که کاري دست زمان داده باشي!

آخر قصه ما را همان اول لو دادند همان جايي که گفتند يکي بود... يکي نبود

وقتی کسی تنهات گذاشت نگران خودت نباش که بدون او چکار کنی . شرمنده دلت باش که به تو اطمینان کرد.

شب بود ، شمع بود ، من بودم و غم!
شب رفت ، شمع سوخت ، من ماندم و غم!!