دیر گاهیست که تنها شده ام ، قصه غربت صحرا شده ام ، وسعت درد فقط سهم من است ، بازهم قسمت غم ها شده ام ، دگر آیینه ز من بی خبر است که اسیر شب یلدا شده ام ، من که بی تاب شقایق بودم همدم سردی یخ ها شده ام ، کاش چشمان مرا خاک کنید تا نبینم که چه تنها شده ام

پـــِی حــِــسّ همون روزام پـــِی احسـاس آرامش
همون حسی که این روزا به حد مرگ میخوامش
دلم می خواد عاشق شم ، آخه فکرت شده دنیام
اگه عاشق شدن درده ، من این درد و ازت میخوام

بني آدم ابـــــزار يكديگرند----كه با سرعت از روي هم ميگذرند----مثل آب خوردن دلو ميشكنن

اين روزها جاي خالي تورا با عروسكي پر ميكنم
همانند توست: مرا دوست ندارد! احساس ندارد!
اما هرچه هست دل شكستن بلد نيست...

شب خوابیدی توی تختت و هی قل میخوری …
بعد گوشیتو برمیداری و مینویسی “خوابم نمیبره”
سرد میشی ، بغض میشی ، خردمیشی وقتی که میبینی هیچکسو نداری که اینو واسش بفرستی …

غرورت زمینم زد..
خدا هم دیگر بلندم نمى کند..
اى زمین..
تو مرا در خود فرو ببر..
نگذار..
درمیان این همه گرگ
آرام آرام جان دهم..

پدر گفت عشق را ترک کن. عشق گفت : خوردن شراب را ترک کن. مادر می گویید خانه را ترک کن. و بالاخره روزی میرسد که خدا هم میگوید این دنیا را ترک کن

گاهی تنهايی آنقدر قيمت دارد كه درب را باز نمی كنم ، حتی برای تو كه سالها منتظر در زدنت بودم!!!

دل زتن بردی ودرجانی هنوز / دردها دارم وتو درمانی هنوز
ملک دل کردی خراب از تیغ ناز / اندر این ویرانه سالاری هنوز

دیگر به دنبال همراه "اول" نیستم،این روزها اول راه، همه همراهند.
این روزها باید به دنبال همراه "آخر" گشت...

در حصار بی کسی بارها دلم شکست،به یاد کسی که هرگز یادم نکرد.

جاسیگاریم را گم کرده ام ... تو ندیدیش ؟
خودش مهم نیست ... زیرش دردهایم را قایم کرده بودم ...

یک روز رسد خوشی به اندازه کوه / یک روز رسد غمی به اندازه دشت / افسانه زندگی چنین است رفیق / در سایه کوه باید از دشت گذشت

با یک کلیک دوباره نگاهت را در آغوش میکشم،
این عصر تکنولوژی، عصر غریبیست،
نگاهت را دارم،
خنده هایت را دارم،
اما بوی عطرت را چه کنم؟
گرمی آغوشت را چه کنم؟
در کدامین دنیا، هوایمان را دارند؟
اینجا آسمانش ابری است و خاکستری،
دلم آسمان آبی میخواهد،
دلم خورشید نگاهت را میخواهد،
من بیقرار پخش زنده ی نگاهت هستم...

از اون روز
از اونجا
از تو به بعد
دیگه هیچ چیز مثل قبل نشد که نشد