در سکوت دادگاه سرنوشت ، عشق بر ما حکم سنگینی نوشت ، گفته شد دلداده ها زهم جدا ، وای بر این حکم و شهود زشت !

شب است و یاد تو مرا پر از ترانه میکند / چه کرده ای اکه دل چنین تو را بهانه میکند .

انتظار ، نغمه خیس نگاه انسانهایی است که زندگیشان بوی تنهایی می دهد ...

شبی از شبها تو به من گفتی که شب باش : من که شب بودم و شب هستم شب خواهم ماند به امیدی که تو فانوس شبهایم باشی

هرگز هیچ حسرتی در دنیا این چنین یک جا جمع نمی شد که در این 4 کلمه جمع شده :
او مرا دوست ندارد

خیانت غیرت عشق است ، وقتی وصال ممکن نیست.
نباید بی وفایی خواند نیرنگ زلیخا را .

نانوا هم جوش شیرین میزند ، بیچاره فرهاد ... !

نمی دانستم که در این وادی سرد
شور و شوق و لب یار همگی هست حرام ... !؟

نانوا هم جوش شیرین میزند ، بیچاره فرهاد ... !

نقش شیرین رود از رخ سنگ ولی ممکن نیست که خیال رخش از خاطر فرهاد رود

دستانم بوی گل می داد مرا به جرم چیدن گل محکوم کردن ، اما هیچکس فکر نکرد شاید من گلی کاشته باشم ...

گفتمش نقاش را نقشی بکش ... با قلم نقش حبابی بر لب دریا کشید

لبخند بهانه اي است براي زنده ماندن لحظه هايت سرشار از اين بهانه

دم هر چی رفیقه گرم ، کمر هر چی نارفیقه خم ، روی هر چی بامرامه کم ، برای دشمنات آرزوی زلزله بم ، انشالله نبینی غم

وقتی بارون میاد خدا بهتر حس میشه ، چون بارون یعنی نقطه چین تا خدا