تمام قندهای توی دلم را آب کردم برای تو ، تویی که چایت را همیشه تلخ می خوری...

مهرباني نقش هر نقاش نيست ، هركه نقشي را كشيد نقاش نيست
نقش را نقاش معنا ميدهد ، مهربانى نقش يار است حيف كه يار نقاش نيست

ﺍﮔﺮﻣﻴﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﻣﻲ ﺳﭙﺎﺭﻧﺪ ، ﺧﺎﻙ ﻣﻴﺸﺪﻡ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺭﺍﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﺴﭙﺎﺭﻧﺪ.

هر رهگذر محرم اسرارنگردد، صحرای نمک زار چمنزار نگردد،هر جاکه رسیدی مکش طرح رفاقت ، هر کس که به تو یار وفادارنگردد.
بای كفتر

روزي مجنون بوسيد پاي سگي را !
مردم گفتند چرا؟
گفت گاه گاهي سوى ليلي ميدود...

گویند فردا که رسد خاطره خالیست ، مهر فروزان خواهی خرد نیک پسندان جرعه ای پاکیست.

همه دنيا رونامردها گرفتن ، وفا رو از همه مردها گرفتن ، خبر اومد كه مجنون را پريشب ، پليسها با سه تا ليلا گرفتن !

سلام ، یادها فراموش نخواهند شد حتی به اجبار و رفاقتها ماندنیست حتی به سکوت!

میدونی چطور میشه فریاد زد؟
چشاتو ببند و یه نفس عمیق بکش دستاتو باز کن ....
فقط بپا گوشامو کر نکنی

گنجی که در اعماق نامحدود شما حبس شده است ، در لحظه ای که خود نمی دانید ، کشف خواهد شد .

بامش که نه...
اما برفش از همه بیشتر است:مرد کارتن خواب کنار خیابان...

امروز خم شدم و در گوش نوزادی که مرده به دنیا امده بود اهسته گفتم: بخواب که چیزی را از دست نداده ای

گوهر دل را نزن بر سنگ هر ناقابلي ، صبر کن پيدا شود گهر شناس قابلي...

چه سخت است دلتنگ قاصدک بودن درجاده ای که در آن هیچ بادی نمی وزد...

باز باران، با ترانه، مي خورد بر بام خانه...
خانه ام كو؟
خانه ات كو؟
آن دل ديوانه ات كو؟
روزهاي كودكي كو؟
فصل خوب سادگي كو؟
يادت آيد روزباران،گردش يك روز ديرين؟
پس چه شد ديگر،كجارفت؟
خاطرات خوب و رنگين،
در پس آن كوي بن بست،
در دل تو،آرزو هست؟
كودك خوشحال ديروز؟
غرق در غم هاي امروز،
ياد باران رفته از ياد،
آرزوها رفته برباد...