پروردگارا
زمانی که روی قله کوه ایستاده ام
به افراد کنار دریا غبطه میخورم
زمانی که کنار دریا ایستاده ام
به افراد روی قله کوه غبطه میخورم
کمکم کن تا به جایگاهم رازی باشم.

افتحار در خشک کردن یک قطره اشک است نه در جاری ساحتن خون

کیا یادشونه که ما دهه شصتی ها و هفتادیا رومون نمیشد جلو بابامون پامون رو دراز کنیم اما بچه های این دورو زمونه پاشونو که دراز میکنن هیچ یه دفعه دیدی شصت پاش رفت تو چش باباش
ای زمونه چه کردی با حرمت ها؟

خیالت همه جا با من است ... اما دلم گرمای بودنت را میخواهد نه سراب خیالت...!

باورکن... کمی غم نمک است برای غذای روح ما ...لازم وضروری!

کاش این قلم نشانی تو را مینوشت نه در به دری مرا......

( قند ) خون مادر بالاست ، دلش اما همیشه ( شور ) می زند برای ما . . .

يادها فراموش نخواهندشد،
حتي به اجبار!
و دوستيها ماندنى اند حتى باسكوت!

چوپاني راپرسيدند روزگار چگونه است؟گفت گوسفندانم را كه پشم چيني كردم بيشترشان گرگ بودند...!!

يادمان رفت شقايق دل داغي دارد.
شاپرك دربغل شمع چه حالي دارد.
آنقدر محوتماشاي قفسها شده ايم
يادمان رفت كه ياد دوست كردن چه صفايي دارد.

آنکه رفت ، به حُرمت آنچه با خود بُرد، حــَق ِ بازگشت…..ندارد

نمى دانم کجاست و چگونه مى گذرد!!
چند وقتیست از “حالم” بى خبرم!

همیشه آغاز راه دشوار است،عقاب در آغاز پر کشیدن،پر میزند ولی در اوج حتی از بال زدن هم بی نیاز است..

من از عشق بدم می آید، برای اینکه یک بار عاشق شدم و مادرم را فراموش کردم :(

کاش از آفتاب یاد میگرفتیم
که بی دریغ باشیم در غم ها و شادیهایمان!حتی در نان خشکمان!!!
و کاردهایمان را جز برای قسمت کردن بیرون نکشیم...