"ویــــــژه لابستر"
سلامــتیــه روزی کـــه پـــدر مـــادرم ســـیاهمــو بــپوشــن..؟؟!!!
ولـــی مــن ســیاهـــه پـــدر مــادرمـــو نــپوشم...
ســـلامــتـیــه دو تـــا بــوسه:
یـــکی وقـــتی بــچه بــه دنـــیا مـــیاد،مــادر مـــیبوستـش...
بـــچه نــمیفهــمه..؟؟!!!
یـــکی هـــم وقـــتی مــادر مـــیمیــره،بـــچــه مــیبوســتش...مـــادر نــمیفــهمه..؟؟!!!

این داستان واقعی زندگیمه
دانشجو ارشد شیمی فیزیک دانشگاه پیام نور کرمان بودم سر اینکه نرفتم پیش استاد به خاطر نمره التماس کنم مجبور شدم انصراف بدم اینکه الان کجام درد داره گفتنش اگه حالمو میفهمی ( بزن لایکو به خاطر همه اونایی که زخم خوردن از هر چی استاد عقده ای )

آهای رفیق....ساز تنهایهایت را چه کسی می نوازد.....؟؟؟؟؟
..اگرکسی را نداری ...من هستم ....
...آنچنان ساز تنهاییت را بنوازم که همراه اشک...لبنخندی تلخ بر تمام خاطرات زخم خورده ات بزنی ...!!
...آری اشک و لبخندی تلخ...........

ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯾﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ می ﮐﻨﯽ ﺧﺪﺍ ﮐﻨﺎﺭﺕ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﻭ ﺗﻮ ﺑﻪ ﺍﺣﺘﺮﺍﻣﺶ ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﯿﮕﯿﺮﯼ

مرگ من روزی فرا خواهد رسید
در بهاری روشن از امواج نور
در زمستانی غبار آلود و دور
یا خزانی خالی از فریاد و شور
بعد ها نام مرا باران و باد
نرم میشویند بر رخسار سنگ
گور من گمنام میماند براه
فارغ از افسانه های نام وننگ

گفت : با مــادر یه جمله بساز !
گفتــم : من با مــادرم جمله نمیسـازم ! دنــیـــامو میسازم .

بهترين آدمهاي زندگي شما كساني هستند كه چايتان در كنار آنها سرد ميشود...

نزدیک یعنی گرمای ِ نفس َش گونه ات را گرم کند ... ،
غیر از این یعنی دور ...

وقتي عادت داري به با همه بودن ...
از من توقع نداشته باش با همه ببينمت ... !
من فقط ميتونم کلا نبينمت ...

انسان ها هراز چندگاهی از جایی می افتند..!
از پا...
از نفس...
از لبه پرتگاهی...
از این ور بوم...
از دماغ فیل...
از چاله به چاه...
از عرش به فرش...
از چشم...
از چشم...
از چشم...

فقط سوز دلم را در جهان پروانه میداند
غمم را بلبلی که آواره شده است از لانه میداند

هر کی دلش هوای امام رضا کرده لایک کنه
یا امام رضـــــــــــــــــــا ♥

خدایــــــــــــــا ؛
کسی را که قسمت کس دیگریست،
سر راهمان قرار نده ..
تــا شبهای دلتگنیــش بــرای مــا باشد
و روزهــای خوشش بــرای دیگری.. . .

تو این زمونه غصه بخوری بهتر از اینه که پسته بخوری ...
چون وقتی به این فکر می کنی که پسته رو چند خریدی دوباره همون حال بهت دست میده

نی دولت دنیا به ستم می ارزد
نی لذت مستی اش الم می ارزد
نه هفت هزار ساله شادی جهان
این محنت هفت روزه غم می ارزد....