آدما گاهی لازمه
چند وقت کرکرشونو بکشن پایین
یه پارچه سیاه بزنن درش و بنویسن :
کسی نمرده.
فقط دلم گرفته

ایــن دل تنـــــــــگم عــقده ها دارد
گوئـــــیا میل کــــــربـــاــــــا دارد
هوایی شدم
انشالله قسمتمون بشه
یاحسین ع

ﺧﺴﺘـــــــــــــــﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﻭ ﺑﯽ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻭ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﺩ !!...
ﺑﺎﺭﻭﻥ ﺑﻬﺎﺭﯼ ﻫﻢ ﺑـــــــــــــــــﺰﻧﻪ !!...
ﻭ ﻫﻤﯿﻦ ﺑﺎﺭﻭﻥ ﮐﻠــﺎﻓﻪ ﺗﺮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﻪ !!...
ﺩﻟﺘﻨﮓ ﺗﺮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﻭﺍﺳﻪ ﺍﻭﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺴﺖ !!...
ﺑﻌﺪ ﯾﻬﻮﻭ ﮔﻮﺷﯿـــــــــــﺕ ﺯﻧﮓ ﺑﺨﻮﺭﻩ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺷﻤﺎﺭﻩ ﻧﺎﺁﺷﻨﺎ !!...
ﻭ ﺗـــــــــــﻮ ﻋﺼﺒﯽ ﺑﮕﯽ ﺍﻟﻮ !!...
ﻭ ﯾﻬــــــــــﻮ ﺻﺪﺍﯼ ﺍﻭﻥ ﺑﭙﯿﭽــــــــــﻪ ﺗﻮﯼ ﮔﻮﺷﺖ !!...
ﻫﯿﭽﯽ ﻗﺸﻨﮓ ﺗﺮ ﺍﻭﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﯿﺴﺖ !!...

*********بخونیدلطفا********
این جمله منو تکون داد....
ای مالک اگر بنده ای را نیمه شبی درحال گناه دیدی ..سحرگاه با همان چشم به او منگر که شاید توبه کرده باشد.....
ببین کجای کاریم؟؟؟؟پشت سر چندنفر که اطمینان به گناهشون نداشتیم حرف زدیم!!!!!!!! .....خدا میبیندو می پوشاند مردم نمیبینندو فریاد میزنند............

غروب ها اذان که میگوید دلم میگیرد!
از چه نمیدانم؟!
از که دور شده ام که چنین مرا در خود فرو میبرد نمیدانم!
خدایا یک لحظه به خورشید بگو بایستد،بگو پایین نرود،شاید او بداند پاسخم را...
(دلنوشته ای از مهسا)

به یاد شهدا....
......وچگونه دربند خاک بماند آنکه پروازآموخته است!!!
«سید مرتضی آوینی»

از روزی کـه تــو پـا بـه زمــیـن گــذاشـتــی
گــرم شــدنــش آغــاز شــد!
و هـنــوز دانـشـمـنـدان در پــی ایـنـن
کــه چــرا یـخ هــای قــطــب جــنــوب آب مـیـشــوند

دوستیها کمرنگ .بی کسیها پیداست...
راست گفتی سهراب آدم اینجا تنهاست....

این قاعده بازیست :اگر دست دلت باز شد که دوستش داری ...
باختنت حتمی است.....

متحول شدن زندگی شما فقط در گرو یک نفر است

-----------------------------------------------
خودتان!

نیت کرده ام اگر نیایی.......
.......... پیاده از خاطرت بروم...........

شـکـسـپـیـر:
خـیـانـت تـنـهـا ایـن نـیـسـت کـه شـب را بـا دیـگـری بـگـذرانـی!
خـیـانـت مـیـتـوانـد دروغ بـَر دوسـت داشـتـن بـاشـد ..
خـیـانـت تـنـهـا ایـن نـیـسـت کـه دسـتـت را در خــَفـا در دسـتِ دیـگـری بـگـذاری!
خـیـانـت مـیـتـوانـد جـاری کـردنِ اشـک بـر دیـدگـانِ مـعـصـومـی بـاشـد..

آآآآآهـــــــــــای مــــــردم ایــــــران :
.........آن ها فـــقــــط از فـــهـــمـــیـــدن تـــو می تــرســنــد.....
از تـَــن تــــو... هـــر چـــقـــدر هـــم کـــه قـــوی بـــاشـــد،تـــرســـی نـــدارنـــد
از گــــاو کـــه گـــنـــده تـــر نــمـــیـــشـــوی ، می دوشـــنـــدت
از خــــر کــــه قـــویـــتـــر نـــمـــیـــشـــوی ، بــــارت مــیــــکـــنـــنـــد
از اســــب کـــه دونـــده تـــر نـــمـــیـــشـــوی ، ســــوارت مـــیــــشـــونـــد
***...........آنــــهــــا فـــقـــط از فـــهـــمـــیـــدن تـــو مـــیـــتـــرســـنــــد.........***

بـــیــــداری ...؟!
آری، بـــی «دار» م
چرا کـــه اگــــر «دار» ی داشـــتــــم یـــا قـــالــــی زنـــدگـــی ام را خـــودم می بـــافـــتـــم یـــا زنـــدگــــی ام را بــــه «دار» می آویـــخــــتــــم و خـــلاص
پـــس بــــدان کـــه بی «دار» بی «دار» م ...!

دیروز کودکی در امتداد کوچه های پر از بی کسی این شهر شلوغ؛
دست تمنایی به سویم دراز کرد؛
خالی تر از تمامی آرزوهای کودکانه؛
دنیا عوض شده است؛
کودکان به دنبال نان اند و ما به دنبال عشق ...!