ميدونى چند تا دوستت دارم؟
يه دونه ولى مردونه

چنديست كه بيمار وفايت شده ام/ در بستر غم چشم به راهت شده ام
اين را تو بدان اگر بميرم روزى/ مسئول تويى كه من فدايت شده ام

دوست مزرعه سرسبزى است كه با اميد و عشق در آن بذر مى افشانى و با سپاس آن را درو ميكنى

مطمئن باش كه مهرت نرود از دل من/ مگر آن روز كه در خاك شود منزل من ¤ اشتياقى كه به ديدار تو دارد دل من/ دل من داند و من دانم و اندر دل من

الهى كور بشه
.
.
.
گره ريسمان قلبمون

اى ناز تو بهترين سرآغاز
چشمى به نياز ما بينداز

ما‎ که‎ گفتیم‎ مال‎ یاریم‎/ غیر دل‎ چیزی‎ نداریم‎
بی‎ شما خزون‎ سردیم‎/ با شما اند‎ بهاریم‎

لذت عشق؛ زمانى كه آن را نثار ميكنيد بيشتر از زمانى است كه دريافتش ميكنيد

يارانه دستانت را قطع نكن؛ من زير خط فقر محبت هايت هستم

هر وقت دلتنگ ميشم، ميام پشت قلبت هى در ميزنم؛ پس هر وقت قلبت ميزنه بدون دلم برات تنگ شده

تنها دارويى كه دو خاصيت متضاد داره
چشماى قشنگته كه هم آرومم ميكنه هم داغون

خواب بودم سخن عشق تو بيدارم كرد/ بيخود بودم عطش عشق تو هوشيارم كرد

شال و كلاه ميبافم با خيالت... تا در سرماى نبودنت يخ نبندم

اگر قصر شاهى تو واسه من جايى نداره، كلبه خاكى من قابل تو رو نداره

تماخيم يليخ يليخ
زور نزن
از چپ بخون جيگر