تاریخ انتشار : دي 1390
بنۆر وه به رزی هۆاگی مانیشت دل دریاییم بۊه ۆه ی میشت خم و په ژاره پخش بۊ ۆه گیانم کر و کۆر بۊمه ئۆ بی زوانم جۆر کۆ یه قفس بسیاسه بالم چمان مانیشت کل رمیاسه بانم
ترجمه : به بلنداي هواي كوه مانشت بنگر دل درياييم اندازه يك مشت شده است غم و نگراني در وجودم را گرفته است كر و كور شده ام و بي زبان افتاده ام مثل كبك در قفس بالهايم بسته است مثل اينكه كوه مانشت تماما بر روي من افتاده است
شاعر : سجاد نصيري