40ثانیه وقتتو میخوام بزاری برای این متن(ممنون)
تلخی زندگی رو تو چشمان مادر پیری دیدم که چشماش به در بود و منتظر که کسی بیاد عیادتش...
اما افسوس که که هیچ وقت به حقیقت نپیوست...
آهای کسایی که پدرو مادر پیرتون رو درست زمانی که بهتون نیاز دارند میبرید خانه سالمندان غیرتتون کجاست؟؟؟؟
بخدا اینا جوانیشونو زندگیشونو گذاشتند واسه بزرگ کردن ما واسه خریدن زندگی خوب در آیندمون اما چ راحت زندگی رو ازشون با این کار میگیریم
شما بچه دار نمیشید؟شما پیر نمیشید؟بخدا با هر دستی که میدید با همون دست پس میگیرید
ما همه چیمون رو این روزا گم کردیم حتی غیرتمون رو...
(بچه هایی که پدر و مادرتون در قید حیات اند خداییش قدرشونو بدونید تا دیر نشده که بعد افسوس نخورید)
واسه سلامتی همه پدر و مادرا صلوات