شما همه یادتون میاد...
تو این سایت یه جایی بود که حبیب واسه کیان میخوند...
تو این سایت یه جایی بود که کیان قربون صدقه امیرش میرفت...
تو این سایت یه جایی بود که سایلار تازه واردا رو تف مالی میکرد...
تو این سایت یه جایی بود که عباس صندلی داغ راه انداخته بود...
تو این سایت یه جایی بود که آلوچه پستای قرآنشو اونجا میذاشت...
تو این سایت یه جایی بود که درسته امتیاز نداشت ولی صفا و صمیمیت داشت...
همتون یادتونه که واسه عباس چقد دعا کردیم؟!
همتون یادتونه که واسه پست خداحافظی امیرعلی چقد دلامون شکست؟!
همتون یادتونه واسه دخترکوچولوی آبجی نرمین چقد دعا و نذر و نیاز کردیم؟!
همتون یادتونه اولا یه جای صمیمی داشتیم که غما و شادیامونو بدون دغدغه به دوستای مجازیمون میگفتیم؟
ولی...
ولی حیف که باعث شدیم تبدیل به جایی بشه که باعث شدت گرفتن بیماری زحمت کش ترین فرد سایت شه...
ولی حیف که باعث شدیم کیانی که اگه هر روز حداقل یه پست اونجا نمیذاشت نگرانش میشدیم بگه کاش اونجا نمیومدم...
ولی حیف که باعث شدیم صمیمانه ترین بخش این سایت رو تبدیل به جایی بکنیم که خیلیا از اومدن به اونجا پشیمون شن...
حیف که قدرشو ندونستیم!
خانم صادقی ببخشید خیلی طولانی شد!