دهــقــانــی در اصــفــهــان بــه درخــانــه بــهــاالــدیـــن صــاحــب دیــوان رفــت بـــا خــواجــه ســرا گـفـت کــه بــا خـواجه بگوی که خدا بیرون نشسته است با تو کاری دارد او با خواجه بهاالـدیــن بــگـفـت بــه احـضـار او فــرمان داد جـون درامــد پــرسیــد کــه تــو خـدایــی؟گــفـت اری گــفـت چگـونــه؟گــفــت مــن پــیـش از ایــن ده خدا بــاغ خدا خــانــه خــدا بــودم عــامـلان و نــائــبـان تــو ده و بــاغ و خــانــه از مــن بــه ظـلـم بگـرفــتــنــد اکـنــون تـنـهـا خــدا مــانـد!