تاریخ انتشار : خرداد 1392
شــبیــه کودکــی نوپــا،خــواستــنت پـای دلــم را مــی گیــرد،
بــه سخــتی روی زانــوی ظــریفــش مــی ایســتد
و دســـت هــای کوچـکــش را بــه رویــم می گـشایــدتا در آغــوشــش بگــیــرم
و تــو اینــگونــه در خاطــر مــن مــی مــانی
و مــن دلــم میخــواهــد ایــن لحــظه را بیــشــتر از خــدا عــمر کنــم
و رهــا چــون بــاد تــو را قلمــدوش در خیــابــان هــای جــهان قــدم بزنــم!