یکـی از لـذت هـایـی کـه دیگـه نیسـت اینـه کـه:
سـر یـه مسئلـه ی سـاده بـا مـن بـحث کنـی.....مـث همیشـه سکـوت رو اتنخـاب کنـم.... بـرم روی مبـل جلـوی تلـوزیـون لـم بـدم بـی هـدف کـانـال هـارو عـوض کنـم و خیـره بـه صفحـه بمـونـم.....بعـد تـو دلت طـاقت نیـاره کـه بـی جهـت منـو رنجـونـدی بخـوای سکـوتـم رو بشـکنـی ارووم زیـر لـب صـدام کنـی... مـن بشنـوم و ب روی خـودم نیـارم... بعـد بیـای بشینـی روی پـاهـام .. بـا دستـات موهـامـو صـاف کنـی و یـه دستـت دور گـردنـم بـاشـه و بـا یـه دستـت صـورتمـو نگـه داری زل بزنـی تـو چشمـام و فقـط یـه جملـه بـه زبـون بیـاری : عـــاشقتـم...... ببخـشیــد....