تاریخ انتشار : فروردين 1392
روزگاري خالي از هر غم بُِدم
تا تو را ديدم چه مجنون سر شدم
رفتي و دل هم به دنبالت دوان
اشکهايم مثل باران شد روان
روزگار من به عشقت گشته غم
تک دليلش هم نبودت پيش من
تا بدان روز وصال اين انتظار
مي کشد هر دم مرا باز از دوبار