دلنوشته ی سامان
بین من وتو دیوار نیست جز تردید تو...
آری غرش سکوتم را در چشمانم میخوانی...
پرم از اندوه تو ....
پرم از آرزوها...
پرم از ناگفته هایی که بند است به بغض هایم...
تلنگری بزن به شیشه نازک احساس من...
خالی مپندارم...
پرم از تصویری مبهم از عشق از حضوری که همیشگی نیست...
خالی مپندارم...
مرا میرانی بی آنکه بدانم به کدامین گناه!!
خسته میشوم گاهی
نفسم به شماره میفتد ازین گریز
تو دور می شوی و من مثل همیشه می مانم بی تو... اما صبور
تو میگذری از من و من میگذرانم این روزهارا بی تو ...
گوش کن در پس این دیوار صدایی تو را می خواند وهربار آهسته تر می خواند و می خواند و...