یــــادش بـــخیر...

بـــچه کـــه بـــودیم بــاهـــم تـــوی بـــاغ حـــاجی بــابــا زیــر درخـــت

گــیلاس مـــی نشســتیم...تــا جـــاداشــت ازگـــیلاس هـــا

مـــی خوردیم بــعدش مــی رفت و با دوچـــرخه ای که حــاجی بابا

بـــراش خـــریده بـــود مــیومــد مــنو ســوار مــیکرد.تـــوراه بــرگشت

به خـــونه بهــم مـــی گفت:تــرنم مــی خــوام تــو عــروسیمون واسه

تــو یه لــباس ســفید خــوشگل بخــرم با گل های قرمز خوشگل

امــا بــهم کــلک زدی اشـــکان خــودت همون لباس ســـفیده رو

پــوشیدی و سهم مــن شـــد لــباس ســـیاهی که هـــنوز هم تـــنمه

کــاش نمــی رفتــی بـــی معرفت قــول داده بـــودی...قول!!!

زدی زیـــرش...بـــاز تو پـــیش خـــدایـــی و مـــنو مـــی بینی اما

مـــن چـــی؟اینــقد ســرمو به آســـمون گـــرفتم که آســـمونم

ازمـــن خــسته شـــده!!!مـــی خوام بـــیام پـــیشت...درخـــتای

گـــیلاس حــاجی بابا خـــشک شــده...دوچـــرختو گـــذاشتم گوشه

اتــاقم درســته که برام تـــو نمیشه امــا همینکه دســـت مــی کـــشم

روش تـــورو احـــساس مــی کنم...