تاریخ انتشار : اسفند 1391
اگه من عاشق ذیوار بودم ترک میخورد و یه پنجره میشد...
اگه غم چشامو اینه میدید دلش درگیر این منظره میشد...
اگه تنهاییمو به شب میگفتم همه شهرو برام بیدار میکرد...
اگه با کوه درد دل میکردم صدامو لا اقل تکرار میکرد...
منم اون که میون شب تیره نتونست هیچکی نادیدم بگیره... همون که با نگاهش به تو فهموند میشه مغرور بود اما نرنجوند...
میرم جایی که گریم بیصدا شه...فراموش کردنم اسون نباشه...از این تقدیر میلرزه وجودم...من امتحانمو پس داده بودم...