بچه ها 2ماهه دارم تمرین میکنم که دیگخ اسمشوحتی روجلدکتابمم ننویسم 2ماه ازترس غرورم همش گفتم لایقم نبود به درک که رفته
هی سعی کردم جایگزینش کنم حتی بارانندگی بخدافکمیکردم تونستم
اما
امروزوقتی وارددانشگاه شدم دیدم نه فکروخیال بوده نتونستم هنوزم لحظه هایی که بودعذابم میده
صدبارتویاهومن چراغشوروشن دیدم سلام دادم بی جواب موندم هزارتا بدوبیراه گفتم به خودم به عشقم
الان حاضرم هست ونیستموبدم فقط یه بارببینم چراغش روشنه یعنی خوبه
خیلی دلم تنگه براش
هنوزم پله های دانشکده بوی ادکلنشوداره باوجوداینکه دیگه رفته ازاونجا
خیلی کم اوردم خیلی دوست داشتم عشق او...................
لایک=متنفرم ازخاطره هاش