دیدی تا حالا اگر کسی رو دوست داشته باشی دلت نمیاد اذیتش کنی؟
دلت نمیاد شیشه دلش رو با سنگ زخم زبونت بشکنی؟
دلت نمیاد ازش پیش خدا شکایت کنی؟
حتی اگه بره و همه چیزو با خودش ببره...
دارو ندار دلتو...
حتی اگه از اون فقط هاهای گریه ی شبانت بمونه و عطر آخرین نفسش...
آخرین نگاهش حتی اگه بعد رفتنش پیچک دلت به شاخه نازک تنهایی تکیه کنه...
دیدی هر گوشه و کنار شهر هر وقت کسی از کنارت رد میشه که بوی عطرشو میده چه حالی میشی؟...
بر میگردی و به اون رهگذر نگاه می کنی تا مطمئن بشی خودش نبوده...