تاریخ انتشار : مرداد 1391
من آنقدر امروز و فرداهای نیامدن را دیده ام که دیگر هیچ وعده ی بی سرانجامی خواب و خیال آرزوهایم را آشفته نمی کند. حالا یاد گرفتم که فراموشی دوای درد همه نداشتن ها, نخواستن ها و نیامدن هاست. یاد
گرفتم که از هیچ لبخندی خیال دوست داشتن به سرم نزند.
یاد گرفتم که بشنوم تا فردا.
و به روی خود نیاورم که فرداها هیچ وقت نمی آیند...