تاریخ انتشار : بهمن 1395
روزی ایران دَر آتَش بود.
مَردِ آتَش نِشان آمَد.
زیرا او ما را دوست دارَد.
آتَش نِشان با ماشین زود آمَد.
آن مرد زود رسید.
آتَش او را دوست نَداشت.
آتَش نِشان نیرومَند بود.
او اَز آتَش نترسید.
آتَش نِشان زِندە اَست.
آتَش نِشان زِندە اَست.
ما آتَش نِشان را دوست داریم.
املای روز یکشنبە 3؍۱۱؍۱۳۹۵ اول دبستان
تقدیم بە همەی آتش نشانان قهرمان و فداکار ایران