تاریخ انتشار : تير 1394
آفتاب که میتابد،پرنده که میخواند،نسیم که می وزد با خودم میگویم حتما حال دوستانم خوب است که جهان این همه زیباست.
دوستان من مثل گندمند بودنشان یک دنیا برکت و نعمت است و نبودشان قحطی وگرسنگی است و من چه خوشبختم که زر خوشه های گندم در اطرافم موج میزند
مهربانی ات را قدر میدانم و آن را در سیلوی جان نگه داری خواهم کرد.
خوشه های افکار بلندت سبز و ریشه ی پاکت پایدار باد.