من حروف حروف مینوشتم ، تو واژه می خواندی !
من می دویدم ، تو دستم را می گرفتی !
من بدخلــقــی میکردم و اما تو صبـــوری !
چقدر از تعداد روزهای ِ زندگیم را بدهم تا فقط برای ِ یکبار دگر باز برگردم سر ِ کلاست و روی ِ نیمکت ِ چوبی بنشینـــم ، تا این بار تو بخوانی بابا اب داد و من با تمام وجود گوش بدهم ...
برایم از دو دوتای ِ زندگی بگویی ُ ؛ من فقط و فقط حساب ِ جبر زمانی را بکنم !
در میان ِ خط خطی های ِ زندگی ام نامت همیشه درخشان است معلم ِ !!
معلم من دوستت دارم