: من خدایی دارم ، که در این نزدیکی‌ست . . .
نه در آن بالاها !
مهربان ، خوب ، قشنگ . . .
چهره‌اش نورانیست
گاه‌ گاهی سخنی می‌ گوید ،
با دل کوچک من ،
ساده‌تر از سخن ساده من
او مرا می‌فهمد‌ !
او مرا می‌خواند،
او مرا می‌خواهد ،
او همه درد مرا می‌داند . . .
یاد او ذکر من است ، در غم و در شادی
چون به غم می‌نگرم ،
آن زمان رقص‌کنان می‌خندم . . .
که خدا یار من است ،
که خدا در همه جا یاد من است .
او خدایست که همواره مرا می‌خواهد ،
او مرا می‌خواند
او همه درد مرا می‌داند . .