: خــــــــــــدایــــــا

دلــــگــــیـــر نـشـو از مــــن
ولـــــــــــی ,تـــه نـــامــــردیـــه دنــیـــا 


: همیـشه سکـوت خــوب نیــست
گـاهـی خُـرد میشوی زیـر بـار حـرفهـای نـگفتـه
غافـل از اینکـه بــه تـو تـهمـت بـی


: من..؟

چه دوحرفیه وسوسه انگیزیست.....

این من! نه زیبایم ، نه مهـربانم....نه عـاشق و نه محتاج نگاهی...!

فقط برای خودم هستم...خود خودم ! مال خودم !

صبورم و عجول!!

سنگین...سرگردان...مغرور...لجباز....با یک پیچیدگی ساده و مقداری

بی حوصلگیه زیاد!!!

و برای تویی که چهره های رنگ شده را می پرستی, نه سیرت آدمی ,

هیچ ندارم.

راهت را بگیــر و بـــــــرو

حوالی من توقف ممنــــوع است...


: .
دروغگو زیاد نشده ، حرف راستِ که مفت هم نمیارزه
راه که بی راه بشه ، غریبه میشه راه بلد

: .
همه ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻫﺎ “ﺯﻧﮓ” ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ
ﮔﺎﻫﯽ “ﺳﮑﻮﺕ ”
ﺁﺧﺮﯾﻦ “ﺍﺧﻄﺎﺭ” ﺍﺳﺖ . . .