تاریخ انتشار : آذر 1392
که جیت هیشتم:"ده م و چاوم کانی یه کی،
ساف و روون بوو،
که توره بوونت هه لیکرد،
بووی به گرداو، لیلت کردم."
ترجمه:وقتی تنهایم گذاشتی: سیماو چشمانم،روان وروشن بود،که قهرت آغاز گشت،شدی گرداب وتاریک وکدرم کردی.