چند روز پیش که شهادت بود داشتیم با پرایدمون(حالا فهمیدید که ما مرفه بی دردیم یا بیشتر توضیح بدم)با خانواده میرفتیم .یه اقایی مشکی پوشیده بود داشت یه سینی بستنی از این طرف خیابون میبرد برا خانوادش داخل ماشینشون داداشم اومد ما را اوسگول کنه گفت بستنی نذری میدند یدفه دیدم بابا مامانم به سرعت جت شیشه ها را دارند میدند پایین ونصف هیکلشونا ازپنجره دادند بیرون که بستنی نذری بگیرند که با خنده های ما متوجه شدند.اشک تو چشامون به خاطره این همه تلاش پدر مادرمون برای سیر کردن شکم بچه هاشون جمع شده بود.