دوستـــم زنگ زده منم حـــموم بودم! مـــامـــانم میـــاد بالا صداشـــو میشنــــوه بر میداره!
مــــامــــان: سلام پــویان جان! خـــوبی گل پسر؟؟
مامان خــوبه؟؟ سلام برســـون! امیـــــر؟؟ نه! به مـــن چیزی نگفتــــه با نیمـــا و شهــاب و ... رفتن شمـــال (آخـــه الان؟ ) گفتش به توام چیزی نگیـــم ولی گـــوشیشو جا گذاشته ســـربه هوا! ناراحت که نشدی ؟؟
مــــن داد میزنم: مــــامــــان چی میگی؟؟
مـــامـــانم: خب دیگه پـــویان جان یه مدت محلش نذار خـــودش پشیـــمون میشه! :) بای!
اومــــدم بیــرون میگم : مـــامـــان چرا دروغ میگـــــی؟؟
مـــامـــانم: زندگی را نفسی ارزشٍ غم خـــوردن نیست / آنقـــدر سیر بخند که غم از رو بــــرود :)
مـــن: چه ربطی داش؟؟ جـــوابه منُ بده!
مـــامـــانم: ربطش اینٍ که بخنــــد چون نمیشه کاریش کــــرد طفلی خعـــلی شوکه شد گف امیـــــرُ من کارش داشتم خـــودشم میدونسته وای وای!
مــــن: دمت گـــرم دیگه با این چـــاخان کــــردنات!
زنگ زدم به دوستــــم میگه: میخـــواستم پاشم بیام شمال همونجا ســـرویستون کنم!
نه مـــامـــانٍ دارم من؟؟ مـــامـــانــــه؟؟ :(