همیشه برام عجیب بود که چرا بهمون میگن عصبی ترین مردم جهان ، خودم به شخصه خیلی شادم ... تا امروز ...
امروز با بچه ها با مترو زدیم رفتیم بیرون از زیرگذر مترو که داشتیم رد میشدیم گفتیم اخ جون بالاخره یه جای خالی توی این شهر غم زده پیدا کردیم که چند تا دختر جوون میتونن با هم مسخره بازی در بیارن و هیچکسم چپ چپ نگاهشون نکنه کلی دری وری گفتیم و خندیدیمو اومدیم از پله ها بالا ، دوباره برگشتیم تو فاز سر و سنگینی که هیچ کس فکر بد درموردمون نکنه که دیدیم زن و مرد دارن چپ چپ نگاه میکنن وریز میخندن اخمارو کشیدیم تو هم و اومدیم نشتیم که مرد کناریمون شروع کرد به فوش دادن و داد و بیداد کردن که چی !!! دختر باید سر و سنگین باشه!!! اره ای دل غافل که هیچ کدوممون حواسمون نبود که صدامون داره میره بالا ...
بله تا امروز برام عجیب بود که ملت ما شاد نیست ولی امروز فهمیدم که ما تحمل دیدن شادیه بقیه رو هم نداریم ، تحمل نداریم چهار تا دختر بگن و بخندن و تا میخندن فک میکنیم این افراد افسد المفسدین و خسره الدنیا و الاخره اند
دل اینو اونو میشکونیم ابرشونو میبریم به امید اینکه امر به معروفی کرده باشیم و حوریی از حوریایه بهشتو به ناممون زده باشیم .....
برادر من اینکار امر به منکره و نهی از معروف کاش اینو میفهمیدیم ...