خداییش من نمیفهمم بعضی خواننده ها و آهنگ ساز ها چه پدر کشتگی ای با شاعرا داشتن و دارن؟ مثلا یارو بعد از یه شکست عشقی با حالتی داغون نشسته شعر گفته که : دل شده یک کاسه خون... به لبم داغ جنون... به کنارم تو بمون... نرو با دیگری...
خب معلومه شاعر نگونبخت موقع گفتن این شعر زار زار گریه کرده، بعد خودتون میدونید دیگه که این شعر رو با ریتم و آهنگی تولید کردن که حتی مردم باهاش میرقصیدن که هیچ، خود خواننده هم باهاش قر میداده.
(فکر کنم شاعره بعد از شنیدن آهنگ بیشتر گریه کرده تا از اون شکست عشقیه)