تاریخ انتشار : دي 1393
مردانی را میشناسم که هنگام عصبانیت داد نمیزنند!
ناسزا نمیگویند
نمیشکنند
تهمت نمیزنند
"تنها"
قدم میزنند و در خلوت خود فرو میروند و...
.
.
.
.با تلفن به دوست دختر خود زنگ می زنند و می گویند جوجوی من چطوره!؟
اینگونه خالی میکنند خشم خود را تامبادا به کسی که دوستش میدارند کمتر از گل گفته باشند.
برگرفته از کتاب مردا همشون سر و ته یه کرباسن...چاپ هیجدهم