قسمتی از خاطرات یک دانشجو:
((فاش میگویم از گفته ی خود دلشادم))
که در این ترم پیایپی ز دروس افتادم!
اولین نمره که دیدم سر من سووووووووووووت کشید سوی استاد دویدم غم دل سر دادم
ولی افسوس که استاد محبت ننمود
با غضب گفت برو...نمره زیادی دادم!
گفتمش بهر خدا یک نظر انــــداز به من!
مزه انداخت:نیم ناظر و من استادم!
بازگشتم که شوم مطلع درس دگر دیدم((این سیل دمادم ببرد بنیادم))
خشمگین داد زدم ناله و نفرین کردم:هیچ کس نیست در اینجا که رسد به دادم؟؟؟؟؟؟!
نــــــــــاگه از دور بدیدم رخ استاد عزیز گویا بر دل او کرد اثر فریادم گفتمش:مرد شریف از چه به من 6دادی؟
گفت:غیبت سببش بود و نرفت از یادم
قصه گر باز بگویم هم اش تکراری است از دروس دگرم نیز چنین افتادم
گرچه افتادم و ماندم عقب از خرخوان ها...
کسب عنوان عقب افتاده مباکبادم!!