تاریخ انتشار : مهر 1392
اعتراف میکنم یکی از بازیای دوران بچگیم این بود که یه نایلونو پر از آب میکردم با نخ میبستمش عین بادکنک بعد میرفتم بالای پشت بوم از اونجا پرتش میکردم تو حیاط ، وقتی میخورد زمین آب همه جا پخش میشد و یک صدای سرحالی میداد ، حالش از انفجار بمب اتمم بیشتر بود واسم.
روحش شاد و یادش گرامی باد !