دراين زمانه كه شرط حيات نيرنگ است،دلم براي رفيقان بي ريا تنگ است

"‫ازپنجره روزگاربه درخت عمرکه مینگرم.خوش ترازیادرفیقان ثمری نیست. ‬"‏

می نویسم نامه و روزي ازاینجامیروم/ باخیال او ولی تنهاي تنها میروم /درجوابم شایداوحتی نگویدكيستی/ شایداوحتی بگوید لایق من نیستی /مینویسم من كه عمري باخیالت زیستم/گاهی ازمن یادكن اكنون كه دیگرنیستم.

نگی که ما گداییم / نگی که بی وفاییم / ما اهل هر کجاییم / مخلص بعضیاییم

تنهاچیزی که درزندگیم بصورت تخصصی بهش تسلط دارم
انتخاب آدمهای اشتباه برای دوست داشتنه

به سلامتی عقابی که تو آسمون به پرش مینازه،به سلامتی پولداری که روزمینه به پولش مینازه،به سلامتی ماکه هیچی نداریم وبه رفیقامون مینازیم.

فرو گرفته مرا آنچنان محبت دوست
که هر چه مینگرم، پای تا سرم همه اوست

اگر بتونی از صفات یا عادت بد من چیزی رو حذف کنی
چی رو انتخاب میکردی !؟
(بدون رو دروباسی بگو !)

گرچه آلوده دنیای غریبم اما
سینه ای پاک به پهنای صداقت دارم، دل من عاطفه رامی فهمد ، به خودم میبالم با کسی سبزترازعشق رفاقت دارم

Friendship is one mind
in two bodies
دوستی یعنی یک روح در دو بدن

کیست که غربت رفته را یاد کند
دل غربت زده را شاد کند
من نوشتم این سخن از بهر دوست
تا بداند این دلم در فکر اوست.

تو زندگي ياد گرفتيم خلاف كار شيم،فراري شيم ،دعوا كنيم،بزنيم بخوريم، ببريم ببازيم،اماياد نگرفتيم كسي كه دوستش داريم را فراموش كني

سلامتي هرچي خوبه،،كه بدش مائيم/سلامتي هرچي بزرگه،،كه كوچيكش مائيم/سلامتي هرچي رفيقه،،كه اگه قابل بدونن رفيقش مائيم/.

بى تومهتاب شبى بازازآن كوچه گذشتم،
فكرنكن پى توبودم،بيكاربودم ول ميگشتم.

ماكه ميترسيم ازهجرت دوست،
كاش ميدانستيم،روزگارى كه به هم نزديكيم چه بهايى دارد،كاش ميدانستيم،حس دلتنگى هرروز غروب چه دليلى دارد.