خداوندا چه گم كرد آن كه تو را يافت و چه يافت آن كس كه تو را گم كرد؟!

به خاطر بسپاریم همراهی خدا با انسان مثل نفس کشیدن است:
آرام، بی صدا، همیشگی

عمق نگرانی های ما ، فاصله ما را از خدا نشان می دهد...

خدايا: من آنچه دل تو خواست هرگز نشدم............
اما تو هماني که دلم مي خواهد..!!

خود می نگرم تا ببینم که خطا کجاست ...
بعد از کمی تامل و قدری سکوت پی میبرم :
آنجا که خالی از خداست ، خطاست . . .

اگر در دنیا،
خودت را مهمان حساب کنی
و حق تعالی را میزبان،
همه غصه ها می روند.
چون
هزار غصه به دل میزبان است
که دل مهمان از یکی از آنها خبر ندارد.

به روسياهي‌مان نگاه نکن
وبه دستهايمان که خالي وگنهکارند،
قلبمان راببين که هرروز،صبح وشام تو رامیخواند .

هیچ چیز مثل خاک و آغوش سجاده نیست...
وقتی
دلت
هوای
خدا
م
ی
ک
ن
د

آرام باش،
توكل كن،
تفكر كن،
آستینها را بالا بزن،
آنگاه دستان خداوند را می بینی كه زودتر از تو دست به كار شده اند

جز تو...
با هر که حرف زدم
صدایم رانشنید

مگر از زندگی چه می خواهید که در خدایی خدا یافت نمی شود؟؟؟
 

خدايا دنيا را به كساني بده كه دوست دارند.من تو را دوست دارم.

تا خدا بنده نواز است به خلقش چه نياز،ميكشم ناز يكى تا به همه ناز كنم

انديشيده ام چه بسا خداوند هر گره اي كه در كارم مي اندازد همچون گره قالي باشد كه در نهايت نقشي خوش برآيد

ز خدا پرسیدم:خدایا چه چیزی تو را ناراحت میکند؟خداوند فرمود:هر وقت بنده ای با من سخن میگوید چنان به حرف های او گوش میدهم که گویی به جز او بنده دیگری ندارم ولی او چنان سخن میگوید که گویی من خدای همه هستم جز او