سلام به کسی که به رسم جادها دوراست وبه رسم دل چه نزدیک....

آسمان هركس به اندازه معرفت اوست و بى شك آسمان تو بى انتهاست.

دريا باش كه بعضي ها تا باتو بودن لذت ببرند و بعضيها كه لياقت تو را ندارند در تو غرق شوند

غزلی نیست كه در وصف توكامل باشد/كو دلی تا به غم عشق تو قابل باشد

هر چى زنگ ميزنم به گوشيت يه صدايى ميگه: مشتركى كه به يادشى تو رو فراموش كرده! راست ميگه؟

اگر كسى رو دوست داشتى نه براش ستاره باش نه آفتاب چون هر دو زود گذرند، براش آسمون باش كه هميشه بالاى سرش باشى

اى دوست ، هر گاه دفترچه خاطرات فكرت را ورق زدى به حرمت دوستيمان؛ نه به زبان بلكه در دلت بگو يادش بخير

اگه مثل خون تو رگهام باشي واسه ديدنت هزار بار خودزني ميكنم

چشمانت را ورق بزن شايد در گوشه اى از آن مرا به يادگار كشيده باشى

رفيق مثل كفش ميمونه و رفاقت مثل جاده ! چقدر سخته وسط جاده بفهمى پابرهنه اى

بلبلى نيستم كه بر هر شاخه اى غوغا كنم/ شمع هستم ميسوزم و جان را فدايت ميكنم

روزگاريست كه من طالب رخسار توام / فكر من باش كه در اين شهر گرفتار توام/ گفته بودى كه طبيب دل بيمار منى / پس طبيب دل من باش كه بيمار توام

اگه بگم خرابتم؛ قول ميدى تعميرم كنى؟

اگه خوبى، بدى از من ديدى حلال كن ، آخه براى هميشه دارم ميرم كره ى ماه تا بتونم تا ابد دورت بگردم !

يادمان باشد تا هستيم به ياد هم باشيم ، موقع رفتن فرياد صدايى ندارد