با تو بودن هميشه پر معناست بى تو روحم گرفته و تنهاست با تو يك كاسه آب يك درياست بى تو دردم به وسعت صحراست

هر دل شد حجله اى براى غم تو / هر ديده چو دجله است در ماتم تو از ياد نرفته اى كه دلها با توست / دل نيست مگر دلى كه شد همدم تو.

مهربانى تزئين لحظه هاست ، براى مهربانيت پاسخى جز دوست داشتنت ندارم

حتى اگه ديدن تو برام بشه غير محال مهم اينه دوستت دارم ، فاصله ها رو بى خيال...

گلها امضاى خداوند در روى زمين هستند و بي شك تو زيباترين امضاى خدايى

مهربونيات زياده كه هنوزخوب وصبوری / مثل يك حس قشنگي حتي وقتی خيلی دوری

آرزويم بودنت @ خواهشم ديدنت @ عشقم داشتنت @ خورشيدم چشمانت @ دنيام نگاهت @ آهنگم صدايت @ زندگيم فدايت @ مرگم نداشتنت

در چهارديواري دنيا:
عشق ابديست
غم رفتنيست
خاطره ماندنيست
و از همه مهمتر:
گيرنده اين اسمس
دوست داشتنيست!

يادت از خودت مهربون تره ؛ چون وقتى نيستى ، يادت هيچ وقت تنهام نميزاره...

کاش میشد بوسه بارانت کنم / جان خود را من به قربانت کنم

خوش تر از قالی کرمان غزلی ساخته ام / نخ به نخ زیر قدمهای تو انداخته ام
من همان قالی پاخورده ی خاک آلودم / که رخم زیر قدمهای تو انداخته ام

سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد / ما به او محتاج بودیم، او به ما مشتاق بود

تو آشیانه چشمام جای تو مونده خالی! من اینجا به یادتم تو اونجا در چه حالی؟

میشه؟ نمیشه؟ میخوای؟ نمیخوای بشه نشه بخوای نخوای دوستت دارم و به يادتم

بايد از عشق بسازم غزلى قابل تو / غزلى ناب و صميمانه به وزن دل تو دلى از جنس بهار که تقديم تو باد / سبز باشى و دلت خانه پاييز مباد