تو که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد.

آسمان وقف نگاهت گل من / مانده ام چشم براهت گل من / هرکجا هستی و باشی گویم / که خدا پشت و پناهت گل من

دم به دم ساعت به ساعت یادتم ، گر خوشم یا ناخوشم در هر دو حالت به یادتم.

فکر کردی اس فرستادم کارم پیشت لنگه یا دستم زیره سنگه؟
نه گلم دلم واست تنگه!

اي صميمانه ترين آيت مهر! باصميمانه ترين ياد به يادت هستم.

اشتیاقی که به دیدار تو دارد دل من، دل من می داند و من دانم و دل داند و من.

اگه انگور سیاه بودی ازت شرابی میساختم که تا آخر عمر مست تو باشم.

دل و جان را به ره دوست فدا بايد كرد ، به هوای دل او ترک هوا بايد كرد ، يا نبايد زجهان لاف زد از دلبر عشق ، يا كه خود را به ره دوست فدا بايد كرد.

تو را به رخ تمام شقايق ها ميکشم و ميگويم ، تا گل من هست ، زندگي بايد کرد.....

خانه های جدول زندگیم را دستان مهربانت یک به یک پرکرد. رمز جدول چنین بود: با من بمان!

ای چشم تو از هرچه غزل گیراتر / لبخند تو از خنده ی گل زیباتر در برکه ی آرام تو حتی مهتاب / صد بار ز خورشید شده والاتر خوبان جهان آنچه تو داری دارند / در عشق تو از یک یکشان بالاتر .

تنها يک سقوط است که جاذبه زمين مسئول آن نيست: فرو افتادن در عشق

هان ای عقاب عشق از اوج قله های مه آلود دور دست پرواز کن به دشت غم انگیز عمر من آنجا ببر مرا که شرابم نمی برد

پایان عشق واقعی گریه نخواهد بود ، چون عشق واقعی پایانی نخواهد داشت

آنان که عشق را می فهمند عذاب میکشند و آنان که عشق را نمی فهمند عذاب میدهند.....!